Programma

In navolging van mijn presentatie vorig jaar, mogen nu de handen echt uit de mouwen tijdens deze workshop! We zullen een aantal onderdelen van het neurologisch onderzoek bij elkaar oefenen. U hoeft niet te vrezen, de kleding mag aanblijven. Mocht u over een reflexhamer beschikken, dan wil ik u vragen deze mee te nemen.

Het schoudergewricht bestaat uit 3 echte synoviale gewrichten, glenohumeraal, acromioclaviculair en sternoclaviculair. De rest van de arm wordt gedragen door spieren rondom deze gewrichten. Deze zeer beweeglijke configuratie van de schoudergordel maakt dat het relatief lastig te beoordelen is. Wat zegt een asymmetrie in beweging tijdens de inspectie en welke consequenties heeft dit voor het vervolg onderzoek?

Klinische schoudertesten zijn op zichzelf weinig valide gebleken als het gaat over het aantonen of uitsluiten van aandoeningen. Echter in clustervorm en provocatieve testen in combinatie met reductie testen zeggen ons meer over het mogelijk aangedane weefsel of het onderliggende veroorzakende mechanische concept.

Aan de hand van diverse casuïstieken, van simpel tot meer complex, nemen we u mee door het klinische schouderonderzoek en de diagnostische beslissingen die hiermee samenhangen.

U leert in deze casuïstiek triëren welke patiënten thuis horen in de 1^e of 2^e lijn zorg.

Voorbereiding:

Kennis van de anatomie van het schoudergewricht wordt als bekend verondersteld in deze sessie.

Dure geneesmiddelen zijn een veelbesproken onderwerp. De ontwikkeling van biologische geneesmiddelen heeft veel nieuwe behandelmogelijkheden geschapen. De prijs die hiervoor betaald wordt is echter zo hoog dat het ontwikkelen van alternatieven in de vorm van biosimilars nodig is om deze middelen breed toegankelijk te houden. Biosimilars zijn kwalitatief gelijkwaardige en minder dure versies van innovatieve geneesmiddelen, die tot lagere prijzen en een betere toegankelijkheid tot deze middelen leiden.   Hoewel biosimilars inmiddels breed worden ingezet in de 2^e lijn , is de acceptatie van deze middelen nog niet optimaal en is er onvoldoende kennis over biologische geneesmiddelen en biosimilars

In het Oost-Afrikaanse Tanzania is babysterfte tienmaal zo hoog als in Nederland. Mede om deze reden is in 2015 vanuit Stichting Vrienden Sengerema Hospital in samenwerking met het ziekenhuis ‘Project NICU’ gestart. Een Neonatale Intensive Care Unit met speciaal daarvoor getraind personeel. Wegens de hoge babysterfte durven ouders hun kind vaak niet de vooraf bedachte naam te geven na de geboorte. Project NICU streeft ernaar dat de babysterfte zodanig daalt, dat ouders vertrouwen krijgen in een toekomst voor hun baby en ze direct na de geboorte een naam durven te geven. De erkenning die elk kind verdient. Met goed resultaat: de babysterfte daalt met zo’n 40%.

Afgelopen november heeft documentairemaakster Denise Eigenbrood Physician Assistant Milou van Ingen op de voet gevolgd op de NICU. De documentaire ‘Ieder kind verdient een naam’ is afgelopen februari in de bioscoop in premiere gegaan. Project NICU is het goede doel van INVEST 2019. De documentaire wordt tijdens deze sessie getoond.

Publicaties worden vaak gezien als de valuta van de wetenschap. Ze helpen bij het verkrijgen van nieuwe onderzoeksgelden en een publicatie in een invloedrijk journal kan voor veel aanzien en publiciteit zorgen.

In het verleden is dit voor sommige onderzoekers – zoals Diederik Stapel en Don Poldermans – reden geweest om fraude te bedrijven. Over het algemeen halen enkel deze extreme gevallen de media, maar onderzoek heeft laten zien dat 15-25% van de artsen te maken krijgt met wetenschapsfraude. Dit is zorgelijk! De behandelingen die aan patiënten worden gegeven zijn grotendeels gebaseerd op de resultaten van wetenschappelijk onderzoek en door zulke schendingen staat het vertrouwen in de integriteit van de medische wereld op het spel.

Tijdens deze interactieve sessie zal aan de hand van concrete casuïstiek van gedachten gewisseld worden over wetenschapsethiek en over de samenstelling van auteursplekken. De ervaringen van aanwezigen zullen worden gedeeld en ook de Nederlandse richtlijnen voor wetenschappelijke integriteit zullen de revue passeren.

Iedereen heeft weleens iemand zien collaberen, dat klinkt eigenlijk heftiger dan flauwvallen.

Wanneer moet je dan zorgen maken als een patiënt wegraakt? Hoe herken je een levensbedreigende aandoening? Waar let je op in de anamnese en bij het lichamelijk onderzoek? Hoe gaat de risico stratificatie? Welke patiënt heeft een follow up nodig?

In de presentatie krijgt u een praktische benadering van de syncope.

In navolging van mijn presentatie vorig jaar, mogen nu de handen echt uit de mouwen tijdens deze workshop! We zullen een aantal onderdelen van het neurologisch onderzoek bij elkaar oefenen. U hoeft niet te vrezen, de kleding mag aanblijven. Mocht u over een reflexhamer beschikken, dan wil ik u vragen deze mee te nemen.

De inzet van physician assistants vergroot de kwaliteit en toegankelijkheid van zorg. En draagt bij aan de tevredenheid van patiënten. Dat blijkt uit twee recente onderzoeksrapporten van Radboudumc en de NZa. De financiële effecten zijn minder duidelijk. Een betere registratie van de werkzaamheden zou daarom nuttig zijn. We gaan in gesprek met onderzoekers hoe wij de meerwaarde kunnen verzilveren.

Kunst krijgt in de opleiding van jonge artsen in het Radboudumc serieuze aandacht. Niet om ze meer culturele bagage te geven, maar om ze te leren beter diagnoses te stellen.

Sinds 2016 kunnen coassistenten en AIOS in Nijmegen het keuzevak ‘De kunst van het observeren voor de medische professie’ volgen. Ze krijgen onder leiding van ervaren kunstenaars die over didactische vaardigheden beschikken verschillende opdrachten. Bijvoorbeeld om in een atelier in Amsterdam naar naaktmodel te tekenen wat zij zien, en niet wat ze denken dat ze zien. Het spanningsveld tussen wat je denkt te zien en wat je werkelijk ziet blijkt jaar in jaar uit overduidelijk aanwezig. Of ze moeten in het Europees Keramisch Werkcentrum in Oisterwijk in natte klei uitbeelden wat een korte video over een medisch onderwerp als ‘waanzin’ of ‘ziekte’ innerlijk bij ze oproept. Of ze gaan op zaterdagmiddag in het ziekenhuis in hun spreekkamer op de stoel van de patiënt zitten, om in houtskool te tekenen wat je dan ziet. Daarna worden alle tekeningen op de grond gelegd en plenair bediscussieerd. Jonge dokters worden zo geconfronteerd met vragen als ‘Wat zie ik nou eigenlijk’, ‘Wat doet dat met jou’ en ‘Wat voor dokter wil ik worden‘. Zo leren ze spelenderwijs om patiënten aandachtig en onbevooroordeeld te observeren. Een competentie die in onze moderne tijd van elektronische patiëntendossiers, robotchirurgie en overweldigende DNA technieken steeds belangrijker wordt.

Antistollingstherapie wordt bij verschillende ziektebeelden gebruikt. De meest bekende zijn het myocardinfarct, hartritmestoornissen en de veneuze trombo-embolie. Als deze ziektebeelden hebben een eigen pathofysiologie en behoeven daarom ook een andere therapie. De achtergrond van de meest voorkomende ziektebeelden wordt besproken evenals het aangrijpingspunt van de therapie. Antistollingstherapie geeft relatief vaak complicaties. De complicaties zullen besproken worden evenals het beleid rondom ingrepen met antistollingsmiddelen.

In deze sessie is er geen inleider, geen spreker maar ligt de vraag op tafel: wat is mijn bijdrage als PA aan de gezondheidszorg. Wat heb ik te bieden? Waar wil ik mij op richten nu mijn positie (in ieder geval wettelijk) is verankerd?

Te bespreken thema’s:

PA’s zijn veel te veel bezig met hun positie.

PA’s, eenmaal aan de slag, hebben best  moeite hebben om hun rol of positie als niet-arts vorm te geven.

Wat vraagt het beroep PA nu echt van je? Wat heb je nodig en wat mis je eigenlijk.  Wat doe je er aan om je ‘assistant’  rol vorm te geven? Past de rol van ‘ assistant’ jou?

Heb je last van de naam ‘ assistant’ en waarom dan?

Inhoeverre ben je gesocialiseerd met de artsengroep. Vind je dat goed of juist niet?

Wat vindt je ervan als een PA zich als specialist kenbaar maakt en dus geen moeite doet om aan te geven dat hij/zij geen medisch specialist is. Is dat nog een gemis aan bewustzijn van de eigen rol en waarde? Of is het iets anders?

Ben je als PA uitgerust om de taak van opleider op je te nemen?

Vind je jezelf een rolmodel? Past leiderschap jou (en wat is dat eigenlijk?).

In West-Europa is de dreiging van terrorisme en extreem geweld trending topic. Waar medische hulpdiensten voorheen

vaak in afwachting bleven van “sein veilig” is dat in huidige tijden niet meer altijd mogelijk. Er zal gewerkt moeten worden in gebieden

waar het nooit “geheel” veilig kan zijn. Afwachten leidt tot meer dodelijke slachtoffers. Hoe is de huidige ambulance setting hierop ingericht ?

Wat leren ons recente aanslagen in West-Europa. Wat zijn veranderingen die op komst zijn in de prehospitale hulpverlening?

Een beschouwing op recente aanslagen,de lering daaruit en de algemene stand van zaken qua voorbereiding op dit moment.

De afgelopen 5 jaar is er een stormachtige ontwikkeling geweest in de acute zorg bij de patient met een herseninfarct. In deze presentatie wordt er dieper ingegaan op alle relevante veranderingen in de acute behandeling van het herseninfarct, in het bijzonder de indicaties van thrombolyse, de thrombectomie en de aanvullende waarde van specifiek beeldvorming, zoals CT-perfusie en MRI.

Tijdens deze presentatie neem ik jullie mee in het juist interpreteren van spirometrie. Het zijn immers een hoop getallen en termen. Waar moet ik naar kijken? En wat zegt zo’n uitslag precies? Door structureel de juiste stappen na te lopen, kom je een heel eind. En hoop ik bij jullie een goede basis te leggen voor een juiste beoordeling.

Tijdens deze presentatie neem ik jullie mee in het juist interpreteren van spirometrie. Het zijn immers een hoop getallen en termen. Waar moet ik naar kijken? En wat zegt zo’n uitslag precies? Door structureel de juiste stappen na te lopen, kom je een heel eind. En hoop ik bij jullie een goede basis te leggen voor een juiste beoordeling.